Devendra Patel

Journalist and Author

Date: August 26, 2013

સ્કૂલનો આખોયે સ્ટાફ મારી સામે જોઈ રહ્યો હતો

મારા અને જયદેવ વચ્ચેના સંબંધોની ખબર મારા સ્કૂલના આખાયે સ્ટાફને હતી

ભૈરવી રાજસ્થાનના એક નાનકડાં નગરની સ્કૂલમાં શિક્ષિકા છે.

એ પોતાની કથા કાંઈક આ પ્રમાણે કહે છેઃ ”સખત ગરમીના દિવસો હતા. સ્કૂલમાં વિદ્યાર્થીઓની પરીક્ષા પૂરી થઈ ગઈ હતી. હવે વેકેશન શરૂ થવામાં થોડા જ દિવસોની વાર હતી. મારી સાથે જ સ્કૂલમાં ટિચરની જોબ કરતા જયદેવ સાથે મારા એફેરની સહુ કોઈને ખબર હતી. મારા અને જયદેવના સંબંધોની ચર્ચા પણ હતી. પરંતુ મને એનો કોઈ ડર નહોતો કારણ કે હું અને જયદેવ પરણવાના ના હતા. જયદેવ દૂરના એક ગામનો ખેડૂત પુત્ર હતો. એના માતા-પિતા અને મોટાભાઈએ ખૂબ દુઃખ વેઠીને એને ભણાવ્યો હતો. જયદેવ મને ગમતો હતો. કારણ કે ખૂબ જ નમ્ર અને વિવેકી હતો. એના માતા-પિતાની સામાન્ય પરિસ્થિતિ એ કદી છુપાવતો નહોતો.

સ્કૂલનો આખોયે સ્ટાફ મારી સામે જોઈ રહ્યો હતો

વેકેશન પડતાં જ એ એના ગામ ગયો. જતાં પહેલાં તે મને શાંતિથી મળ્યો હતો. માતા-પિતાની મંજૂરી લઈ ટૂંકમાં જ સાદગીથી લગ્ન કરી લેવા માટે અમે બેઉ સંમત હતાં. સ્કૂલમાં મારી સાથે કામ કરતા તમામ સ્ટાફને આ વાતની ખબર હતી. મારા જીવનની બધી જ વાતો હું મારી સાથે જ સ્કૂલમાં શિક્ષિકા તરીકે નોકરી કરતી આસ્થાને જણાવતી હતી.

વેકેશન પૂરું થતાં જ સ્કૂલ ફરી ખૂલી.

પરંતુ અચાનક મને ખબર પડી કે જયદેવ તો ઉનાળાની રજાઓ દરમિયાન ગામડે લગ્ન કરીને પાછો આવ્યો છે. આ વાત આગની જેમ સ્કૂલમાં ફેલાઈ ગઈ. મને પણ જ્યારે આ વાતની ખબર પડી ત્યારે હું પણ અવાક રહી ગઈ. મારા માટે સ્કૂલમાં જવા પગ ઉપાડવો પણ મુશ્કેલ બની ગયો. સ્ટાફમાં ગુસપુસ શરૂ થઈ ગઈ હોવાનું મને આસ્થાએ જણાવ્યું. મને ખબર હતી કે આખોયે સ્ટાફ મારા ચહેરાના હાવભાવ જોવા આતુર હતો.

છતાં હિંમત કરી હું સ્કૂલમાં પહોંચી.
પચાસ વર્ષની વયના એક આધેડ શિક્ષકે ચશ્માની ભીતરથી મને ઝાંખતાં પૂછયું : ”હવે તમારી તબિયત કેમ છે, મીસ ભૈરવી?”

આ પ્રશ્નની ભીતર એક કટાક્ષ હતો. હું જાણે કે અંદરથી સળગી રહી હતી. મેં સંયમ જાળવવા કોશિશ કરી. સ્ટાફની નજરોથી બચવા હું સીધી જ મારા કલાસરૂમ તરફ જતી રહી. ત્યાં જ લોબીમાં મને જયદેવ દેખાયો. મારો ચહેરો ગુસ્સાથી લાલચોળ થઈ ગયો. થોડીવાર માટે તો થયું કે બધાંની સામે જ એને તમાચો ફટકારી દઉં. પણ આસ્થા મારી પાછળ જ હતી. એણે આ નાજુક ક્ષણને પામી જતાં મને કહ્યું: ”ભૈરવી, વિદ્યાર્થીઓ તમારી રાહ જુએ છે.”

હું ઝેરનો ઘુંટડો ગળી ગઈ. અને જયદેવ તરફ નફરતથી નજર ફેંકી મારા કલાસરૂમમાં ચાલી ગઈ.

સ્કૂલ છુટયા બાદ મારી સખી આસ્થાએ મને કહ્યું: ”હું નથી જાણતી કે હું તને જે કહેવા માગું છું તેની શું પ્રતિક્રિયા આપીશ. પરંતુ જયદેવે મારી મારફત તને કહેરાવ્યું છે કે એ તને મળવા માંગે છે.”

હું ઊછળી પડીઃ ”મને મળવાની વાત કહેવાની એની હિંમત કેવી રીતે ચાલી?”

આસ્થાએ શાંતિથી કહ્યું: જો ભૈરવી ! જયદેવે તારી સાથે જે કર્યું છે તે માટે મારા મનમાં તારાથી જરાયે ઓછો આક્રોશ નથી. પરંતુ મને લાગે છે કે તારે એક વાર તો એને મળી લેવું જ જોઈએ.”

ખૂબ સમજાવ્યા બાદ હું તૈયાર થઈ. હાઈવે પરની રેસ્ટોરામાં સાંજે સાત વાગે મળવાનું નક્કી થયું. મારા મનમાં જયદેવ માટે નફરત સિવાય કાંઈ બચ્યું નહોતું. રેસ્ટોરામાં મળી એ ગમે તેટલું રડે કે મને સમજાવે હું તેને માફ કરવા તૈયાર નહોતી. અત્યંત ક્રોધ સાથે હું હાઈવે પરની રેસ્ટોરાંમાં પહોંચી. જયદેવ પહેલેથી જ આવીને એક ટેબલ પાસેની ખુરશીમાં બેઠેલો હતો. હું ચૂપચાપ તેની સામે જઈને બેસી ગઈ. તેની નજર ઝુકેલી હતી. મારું શરીર ગુસ્સાથી કાંપી રહ્યું હતું. હું કાંઈ બોલું તે પહેલાં જયદેવે એક કવરમાંથી તસવીરો કાઢી ટેબલ પર મૂકી.

મેં જોયંુ તો તેમાંની એક તસવીર જયદેવના મોટાભાઈની હતી. તેના ભાઈની તસવીર પર ફૂલોની માળા દેખાતી હતી. મેં પૂછયું:”આ તો તમારા મોટાભાઈ છે. શું થયું તેમને ?”

જયદેવે ધીમેથી કહ્યું: ”ખેતરમાં સાપ કરડી ગયો. હવે મોટાભાઈ નથી.”
હું ક્ષણભર કંપી ગઈ, ચૂપ થઈ ગઈ.

જયદેવે શરૂ કર્યુઃ ” રજાઓમાં હું ઘેર પહોંચ્યો તેના બીજા જ દિવસે મોટાભાઈને ખેતરમાં સાપ કરડયો અને મૃત્યુ પામ્યા. અમારા ઘર પર આભ તૂટી પડયું. મારા-પિતાને સંભાળવા મુશ્કેલ બની ગયું. મારા હાથે જ ભાઈને અગ્નિદાહ દીધો. પૂરા અગિયાર દિવસ શોક ચાલ્યો. હું ઘેર જઈને આપણા લગ્ન માટેની વાત કરવાનો હતો ત્યાં જ પિતાજીએ એક વાત કરી જે સાંભળીને હું સ્તબ્ધ બની ગયો. મારા પિતાજીએ મને કહ્યું કે ભાઈ, તને ભણાવવા, કોલેજની અને હોસ્ટેલની ફી ભરવા બાજુના જ ગામના એક આગેવાન પાસેથી અમે કર્જ લીધેલું છે. પરંતુ એ કર્ર્જ આપતાં પહેલાં આગેવાને એવી શરત કરી હતી કે તેમની દીકરી સાથે મોટાભાઈ લગ્ન કરે. દીકરી શ્યામ અને જરાયે રૂપાળી નથી. ભણેલી પણ નહોતી. મોટાભાઈ પણ ભણેલા નહોતા. તેથી મેં એ શરત મંજૂર રાખી હતી.. પણ ભાઈનું મૃત્યુ થતાં ૧૨માં દિવસે જ આગેવાને કહ્યું કે, તમારો એક છોકરો મરી ગયો પણ બીજો તો છે ને?” એને કહો કે તે મારી છોકરી સાથે લગ્ન કરે અથવા મારી રકમ વ્યાજ સાથે ચૂકવી દો.

મેં પિતાજીને પૂછયું: ”કેટલી રકમ થાય છે?”
પિતાજીએ કહ્યું, ”રૂ. એક લાખ.”

મારી પાસે એટલા પૈસા નહોતા. માતા-પિતાએ કહ્યું કે હવે તું લગ્ન નહીં કરે તો અમારે આપઘાત કરવો પડશે.”

અને મેં મારું જીવન માતા-પિતા માટે દાવ પર લગાવી દીધું. પિતાની આબરુ અને તેમનું જીવન બચાવવા મેં નિર્ણય કર્યો. એમણે અને મારા મોટાભાઈએ જે કર્ર્જ લીધું હતું તે બધું જ મને ભણાવવા માટે લીધું હતું. પિતા પાસે તો માત્ર દોઢ વીઘું જમીન હતી. અને મેં કઠોર નિર્ણય કરી બાજુના ગામના આગેવાન કે ત્યાંના સરપંચ પણ છે તેમની દીકરી રમા સાથે ખૂબ સાદગીથી લગ્ન કરી લીધું.”

હું ચૂપચાપ જયદેવની વાત સાંભળતી રહી.

જયદેવ બોલતો જ રહ્યોઃ ”ભૈરવી, હું ખોટું નહીં બોલું. જે વખતે રમા જેવી કદરૂપી છોકરી સાથે મેં લગ્ન કરવા નિર્ણય કર્યો ત્યારે તું મને જરાયે યાદ આવી નહોતી. એ વખતે મને મારા માતા-પિતા અને મારા ભાઈનો મારા માટેનો ત્યાગ જ નજર સમક્ષ હતો. મને ભણાવવા માટે મારો ભાઈ એક અસુંદર છોકરીને પરણવા તૈયાર થયા હતા. તેમનું આવું મૃત્યુ થયું ના હોત તો તેમણે જ રમા સાથે લગ્ન કરી લીધું હોત. ખરેખર તો મારા ભાઈએ મને ભણાવવા એમની જિંદગી દાવ પર લગાવી દીધી.”

હું સ્તબ્ધ થઈને બધી વાત સાંભળી રહી.

અને તે બોલ્યોઃ ”ભૈરવી, હું જો રમા સાથે લગ્ન ના કરત તો રમાના પિતા મારું ઘર અને જમીન પણ લઈ લેત. મારા માતા-પિતા ઘર વિહોણા બની જાત. તેથી ખૂબ સમજી વિચારીને મેં આ લગ્ન કર્યું છે. તું એને જે સમજવું હોય તે સમજી શકે છે. મેં કોઈની સાથે દગો કર્યો છે કે મારી આ માતા-પિતા પ્રત્યેની ફરજ નિભાવી છે તે તું નક્કી કરી લે. હું તારો ગુનેગાર છું એ વાત હું કબૂલ કરું છું. મેં તને ખૂબ દુઃખ આપ્યું છે, ભૈરવી પરંતુ સંબંધો લગ્નમાં પરિણમે તેને જ પ્રેમ કહેવાય એમ હું નથી માનતો. તારી સમજ શક્તિ પર મને ભરોસો છે. એક બીજાને સમજવું તેનું નામ જ પ્રેમ છે. બસ આટલું કહેવા મેં તને આજે અહી બોલાવી હતી.”

અને હું જયદેવની આંખોમાં જોઈ રહી. એમાં નિખાલસતા હતી, સચ્ચાઈ હતી, મજબૂરી હતી, દર્દ હતું. મને લાગ્યું કે હું અહીં આવી ત્યારે અલગ હતી. અત્યારે સાવ અલગ જ હતી. મારા ભીતરમાં એક જબરદસ્ત પરિવર્તન આવતું જણાયું. જયદેવ માટે મને જે માન હતું તેમાં હજારો ગણો વધારો થતો હોય તેમ લાગ્યું. મેં કહ્યું: ”જયદેવ ! સારું થયું કે હું તમને મળવા આવી. નહીંતર આખી જિંદગી હું તમને નફરત કરતી હોત. તમને સાંભળ્યા બાદ મને તમારા માટેનો આદર અને શ્રદ્ધા વધી ગયાં છે. હું હંમેશાં એવી વ્યક્તિનો આદર કરું છું જે પોતાના સ્વાર્થથી ઉપર ઊઠીને પોતાના માતા-પિતા માટે કાંઈક કરે છે. મને તો થાય છે કે મેં એક સારું વિચારવાળી વ્યક્તિને પ્રેમ કર્યો હતો. આ વાતનું મને અભિમાન છે. હવે એક કામ કરો, જયદેવ. રમાને ગામડેથી અહીં લઈ આવો. એ રૂપાળી નથી એમાં એ બિચારીનો શું વાક ? રમાને ભણાવવાની જવાબદારી હું લઉં છું. પ્રેમનું એક આ પણ સ્વરૂપ છે, એમ નથી લાગતું તમને ?” અને અંધારું થવા આવ્યું હતું.

હું અને જયદેવ છુટાં પડયાં.

હવે થોડા જ દિવસ પછી જયદેવ રમાને લઈ આવશે અને હું પણ મારી જવાબદારી પૂરી કરીશ. આવતીકાલથી મેં મારી જિંદગીની એક નવી જ શરૂઆત કરવાનો નિર્ણય કર્યો છે. હું હવે રમાના આવવાનો ઈન્તજાર કરું છું.”

-કહેતા ભૈરવી એની વાત પૂરી કરે છે.
– દેવેન્દ્ર પટેલ
www.devendrapatel.in

Be careful… સેક્સ સંબંધ વિના પણ એઈડ્સ થઈ શકે છે!

રેડ રોઝ – દેવેન્દ્ર પટેલ

ભારતમાં એઈડ્સના દરદીઓની સંખ્યા ૨૪ લાખ પહોંચી ગઈ હોવાનો અંદાજ છે. તેનાથી ૩૯ ટકા એટલે કે ૯ લાખથી વધુ મહિલાઓ છે. તેમાંથી સાડા ત્રણ ટકા બાળકો છે. જેમની વય ૧૫ વર્ષ કરતાં ઓછી છે. ચિંતાજનક વાત એ છે કે એઈડ્સનો ચેપ ધરાવતી વ્યક્તિઓમાં ૮૩ ટકા લોકો ૧૫થી ૪૯ વર્ષની વયના છે. અલબત્ત,નોંધપાત્ર વાત એ છે કે ૨૦૦૦ની સાલમાં પ્રતિવર્ષ ૨.૭ લાખ જેટલા એઈડ્સના નવા દરદીઓ ઉમેરાતા હતા તે સંખ્યા હવે ઘટીને પ્રતિવર્ષ ૧.૪ ટકા થઈ છે. લગભગ ૫૬ ટકાની ગિરાવટ દર્શાવે છે કે લોકો હવે એઈડ્સના ખતરા સામે જાગૃત થઈ રહ્યા છે.

Be careful... સેક્સ સંબંધ વિના પણ એઈડ્સ થઈ શકે છે!

દેશમાં લગભગ ૨૫ વર્ષ પહેલાં ચેન્નાઈમાં એચ.આઈ.વી.- એઈડ્સનો પ્રથમ કેસ નોંધાયો હતો. એ વખતે આ બીમારી વિશ્વભરમાં નવી હતી. એ કારણે વિશ્વમાં એઈડ્સ વિરુદ્ધ જાગરૂકતા જગાવવા શરૂ થયેલી ઝુંબેશના કારણે તથા એઈડ્સની દવાઓ સસ્તી બનવાના કારણે એઈડ્સની રફતાર ધીમી પડી છે. ભારતમાં એઈડ્સનો ફેલાવો સહુથી વધુ આંધ્ર,તામિલનાડુ, કર્ણાટક, કેરાલા, મહારાષ્ટ્ર અને ગોવામાં હતો. મુંબઈમાં ગ્રાંટ રોડ જેવા વિસ્તારોમાં ‘રેડલાઈટ’ એરિયા છે. અહીં વસતી રૂપજીવિનીઓ પહેલાં કરતાં હવે વધુ જાગૃત છે, પરંતુ દક્ષિણનાં રાજ્યોમાં એનું પ્રમાણ વધુ હતું. ત્યાં એઈડ્સ વિરોધી અભિયાન તેજ કરવાના કારણે આ રાજ્યોમાં એઈડ્સના દરદીઓમાં ૮૦ ટકાનો ઘટાડો થયો છે. એથી ઉલટું ઉત્તરનાં રાજ્યોમાં એઈડ્સનું પ્રમાણ ઓછું હતું ત્યાં એઈડ્સના દરદીઓ વધી રહ્યા છે. અલબત્ત, તાજા આંકડાઓ અનુસાર હજુ દર વર્ષે જે નવા ૧.૨ લાખ દરદીઓ આવે છે તે હજુ પણ મોટેભાગે દક્ષિણનાં રાજ્યો અને મહારાષ્ટ્રમાંથી જ આવે છે. આ રાજ્યોમાંથી કુલ એઈડ્સના દરદીઓના ૩૯ ટકા દરદીઓ આવે છે.

મુંબઈ, દિલ્હી અને કોલકાત્તા દેશમાં સહુથી મોટું સેક્સ વર્કર્સ બજાર ધરાવે છે. આખા દેશમાંથી ખાસ કરીને ઉત્તર પ્રદેશ અને બિહારમાંથી ગરીબ પરિવારની યુવતીઓને પ્રોસ્ટિટયુશનના વ્યવસાયમાં લાવવામાં આવે છે. તેમાં નેપાળ, તિબેટ અને ભૂતાનની યુવતીઓનું પણ એક આગવું બજાર છે. હાલ આથમી ગયેલી નેપાળી એક્ટ્રેસ મનીષા કોઈરાલાના મુંબઈમાં પદાર્પણ બાદ ફિલ્મની હિરોઈન બનવાનું ખ્વાબ લઈને સેંકડો યુવતીઓ નેપાળથી મુંબઈ આવતી થઈ હતી અને તેમનો છેવટનો મુકામ ગંદાં વેશ્યાગૃહોમાં જ થંભી જતો હતો. દિલ્હીમાં હરિયાણા, પંજાબ અને ઉત્તરપ્રદેશથી સહુથી વધુ યુવતીઓ પેટિયું રળવા આવે છે અને છેવટે લોહીના વેપારમાં વ્યસ્ત થઈ જાય છે. દિલ્હી એ દેશનું પાટનગર અને આંતરરાષ્ટ્રીય પર્યટક સ્થળ હોવાથી ઘણાં વિદેશી સહેલાણીઓ પણ દિલ્હી આવે છે, પરંતુ તેમાં ભાંગી ગયેલા રશિયાના વિખૂટા પડેલા દેશો જેવા કે યુક્રેઈન અને ઉઝબેકિસ્તાનની પણ ઘણી યુવતીઓ દિલ્હીમાં જ રહી જઈ કોલગર્લનો વ્યવસાય સ્વીકારી લે છે. કોલકાત્તા જેવા શહેરમાં આસપાસનાં ગરીબ ગામોની યુવતીઓ આ જ ધંધામાં પનાહ લે છે. તેમાં હવે બંગલાદેશની યુવતીઓ પણ ઉમેરાતી જાય છે. જે યુવતીઓ ગરીબ પરિવારમાંથી આવે છે તેઓ ઝાઝી શિક્ષિત ના હોઈ સ્વાસ્થ્ય પ્રત્યે જાગૃત હોતી નથી અને શ્રમજીવી વર્ગના ગ્રાહકો સાથેના સંબંધોથી એઈડ્સનો ભોગ બને છે અને એઈડ્સ ફેલાવે છે. પ્રોસ્ટિટયુશન એ આ જાતનો હજારો વર્ષ જૂનો વ્યવસાય છે. તે અટક્યો નથી અને અટકશે નહીં. પ્રાચીન ગ્રીસ, પ્રાચીન રોમ, પ્રાચીન ટ્રોય અને પ્રાચીન ભારતમાં પણ આ વ્યવસાય હતો. એ વખતે પણ સેક્સ સંબંધોથી થતા રોગો હતા. એડોલ્ફ હિટલર ખુદ સિફિલીસથી પીડાતો હતો, પરંતુ એઈડ્સ એ ૨૦મી સદીનો રોગ છે.

અમેરિકામાં ૧૯૮૧ના વર્ષમાં સહુથી પહેલો એચ.આઈ.વીનો કેસ નોંધાયો હતો. શરૂઆતમાં તેને સમલૈંગિકોના સંક્રમણથી થતો રોગ કહેવામાં આવતો હતો. તે વખતે તેને ‘ ગે રિલેટેડ ઇમ્યુન ડેફિશિયન્સી’ રોગ કહેવાતો હતો. તે પછી અન્ય લોકોમાં પણ તે પ્રસરતાં તેને એક્વાયર્ડ ઇમ્યુનો ડેફિશિયન્સી સિન્ડ્રોમ(એઈડ્સ) તરીકે ઓળખવામાં આવ્યો. એચ.આઈ.વી. એટલે કે ‘હ્યુમન ઇમ્યુનો ડેફિશિયન્સી વાયરસ’ એક એવો વાયરસ છે જે વિકસિત થઈને એઈડ્સનું સ્વરૂપ લે છે. કોઈ એચઆઈવી પોઝિટિવ હોય તો તેનો તે એઈડ્સ છે તેવો નથી. એચઆઈવી શરીરમાં પ્રવેશે તે પછી તે શરીરની પ્રતિરોધક શક્તિ એટલે કે રોગો સામે લડવાની શક્તિ ઘટાડી નાંખે છે અને તેથી શરીર બીજી અન્ય બીમારીઓ તથા બીજા વાઇરસની ઝપેટમાં આવી જાય છે. સામાન્ય રીતે ૧૦ વર્ષ બાદ જ એઈડ્સનાં લક્ષણો જોવા મળે છે. એઈડ્સની ઓળખ કરવા માટે કોઈ ચોક્કસ લક્ષણ નથી. શરીરની અન્ય રોગો સામે લડવાની ક્ષમતા ઘટતી જાય અને ઝડપથી વજન ઘટવા માંડે તથા વારંવાર ડાયેરિયા થઈ જવો, તાવ આવવો, સૂકી ખાંસી આવવી, રાત્રે પરસેવો થવો, જીભ અને ગળામાં સફેદ નિશાન થવાં એ લક્ષણો એઈડ્સનો નિર્દેશ કરે છે. જો કે આ લક્ષણો બીજી બીમારીઓમાં પણ જોવા મળે છે. એઈડ્સની પહેચાન કરવા માટે એઈડ્સનો ટેસ્ટ કરાવવો જરૂરી છે. તેનો વાઇરસ છ માસ સુધી સક્રિય હોય છે. પહેલો ટેસ્ટ નેગેટિવ આવે તો છ મહિના બાદ બીજો ટેસ્ટ કરાવવો જરૂરી છે. બીજો ટેસ્ટ પણ નેગેટિવ આવે તો તમને એઈડ્સ નથી એમ સમજી શકાય.

માત્ર યૌન સંબંધોથી જ એઈડ્સ થાય છે તેવું નથી. કોઈ બીમારી દરમિયાન તમને બહારનું કોઈ લોહી ચડાવવામાં આવ્યું હોય અને તે લોહી અથવા તે સોય કોઈના ચેપથી પ્રદૂષિત હોય તો લોહી લેનાર વ્યક્તિને પણ એઈડ્સ થઈ શકે છે.

હાલ જે આંકડા ઉપલબ્ધ છે તે પ્રમાણે (૧) અસુરક્ષિત સેક્સ સંબંધોથી એચઆઈવી સંક્રમણનું કારણ ૮૭.૪ ટકા છે. (૨) મા બાપના કારણે જે બાળકોને એઈડ્સ થાય છે તેનું પ્રમાણ ૫.૪ ટકા છે. (૩) એઈડ્સ થવાનાં કારણોમાં ચેપી સોયથી આ રોગ થવાની ટકાવારી ૧.૬ ટકા છે. (૪) ચેપી લોહીથી આ રોગ થવાની ટકાવારી ૧ ટકા છે. સમલૈંગિક સંબંધોથી આ રોગો થવાની ટકાવારી ૧.૩ ટકા છે. (૫) કોઈ અજ્ઞાત કારણોથી આ રોગ થવાની ટકાવારી ૩.૩ ટકા છે. ટૂંકમાં, સેક્સ સંબંધ સિવાય પણ બીજાં કારણોસર એઈડ્સ થઈ શકે છે.

દેશમાં ૩૧૩ જેટલાં સેન્ટરો દ્વારા એચઆઈવી સંક્રમિત રોગીઓને સારવાર આપવામાં આવે છે. જેમાં ૪,૨૮,૬૩૮ જેટલા દરદીઓ સારવાર લઈ રહ્યા છે. મોટી સરકારી હોસ્પિટલોમાં એઈડ્સના દરદીઓને મફત સારવાર આપવામાં આવે છે. આ સારવાર લેનારાઓમાં ૨૫૦૭૧ જેટલાં તો બાળકો છે. ભારતમાં એઈડ્સ વિરુદ્ધ કાર્યક્રમ નેશનલ એઈડ્સ કન્ટ્રોલ ઓર્ગેનાઈઝેશન (નાકો) દ્વારા ચલાવવામાં આવે છે. એઈડ્સની દવાઓ હવે ભારતમાં પણ બને છે. આ દવાઓ સસ્તી છે. એક દરદી દીઠ માસિક રૂપિયા ૫૦૦નું ખર્ચ આવે છે. અલબત્ત, વિશ્વમાં એઈડ્સને ડામવા હવે સેકંડ લાઈન ઉપચાર પણ શરૂ થઈ ગયો છે. નાકોએ પણ સેંકડ લાઈન ટ્રીટમેન્ટ શરૂ કરી છે પણ એ ટ્રીટમેન્ટ મોંઘી છે. તેમાં એક દરદી દીઠ ઉપચારનું ખર્ચ રૂપિયા ૨૫,૦૦૦ આવે છે. અલબત્ત, ભારતની કંપનીઓ પણ હવે એઈડ્સ માટે સેકંડ જનરેશનની દવાઓ બનાવવામાં કાર્યરત છે. લોકો એ વાતનો પણ ખ્યાલ રાખે કે ટેટુ, ઇયર પિર્યિંસગ, કાન વીંધાવવા, એક્યુપંક્ચર અને દાંતની ટ્રીટમેન્ટ લેતી વખતે પણ સાવચેતી રાખવાની જરૂર છે, કારણ કે તે વખતે જે ઉપકરણ વપરાય છે તે પણ આગલી વ્યક્તિ કે ગ્રાહક કે દર્દી દ્વારા એચઆઈવીથી સંક્રમિત હોઈ શકે છે.

‘નામર્દને પણ મર્દ બનાવી દેવાની દવા મારી પાસે છે’

આસારામ બાપુ ફરી એક વાર વિવાદમાં છે.

દેશના સાધુ-સંતોવિશ્વ હિન્દુ પરિષદ અને સંઘને હિન્દુ બાળકીની વેદના સ્પર્શતી નથી

આ વખતે તેમની ઉપર મૂકવામાં આવેલો આરોપ વધુ ગંભીર છે. ૧૬ વર્ષની એક સગીર બાળાએ યૌનશોષણની ફરિયાદ કરી છે. આ ફરિયાદ દિલ્હીમાં નોંધાવવામાં આવી છે. કલમ ૩૭૬ હેઠળ નોંધાયેલી ફરિયાદ અનુસાર તો પોલીસે આરોપીની ધરપકડ કરવી જ પડે. કલમ ૩૭૬નો મતલબ છે યૌનશોષણ. કલમ ૩૪૨ પણ લગાવવામાં આવી છે. આ કલમનો મતલબ છે કન્યાને બંધક બનાવી ગોંધી રાખવી. સગીરાની આ ફરિયાદ મીડિયામાં આવતા દેશભરમાં ખળભળાટ મચી ગયો. આ ઊહાપોહ બાદ આસારામ બાપુ તેમના માટે સલામત ગણાતા ગુજરાત અને ગુજરાતના અમદાવાદ ખાતેના મોટેરા આશ્રમમાં આવી ગયા છે. ગુજરાતની પોલીસ તેમની પર હંમેશા મહેરબાન રહી છે. તેમના જ ગુરુકુલમાં રહેતાં અને ભણતા દીપક અને અભિષેક નામનાં બે બાળકોના રહસ્યમય મૃત્યુ પછી પણ પ્રશાસન તેમને સ્પર્શી શક્યું નથી.

'નામર્દને પણ મર્દ બનાવી દેવાની દવા મારી પાસે છે'
સુપર ગોડ-બાપુ!

૭૫ વર્ષની વયના વયોવૃદ્ધ બાપુ પર ૧૬ વર્ષની એક કન્યા યૌનશોષણનો આરોપ મૂકે એ એક ગંભીર બાબત હોવા છતાં દેશના સાધુ-સંતોનો સમાજ ચૂપ છે. રામમંદિર માટે ચીપિયા પછાડનારા સાધુઓને એક જીવતી જાગતી બાળકીના યૌનશોષણની વેદનામાં રસ નથી. ધર્મની આડ હેઠળ અને ભગવાં વસ્ત્રોની ભીતર રહેવાથી કાયદાકીય સુરક્ષા મળી શકે નહીં. માની લઈએ કે ૧૬ વર્ષની બાળકીનો આરોપ વજૂદ વગરનો છે, પણ આસારામ બાપુનો ભૂતકાળ આવા અનેક વિવાદોથી ભરેલો છે તે જગ જાહેર છે.ઠેર ઠેર આશ્રમો માટે જમીનો પચાવી પાડવાના આક્ષેપો થયેલા છે.તેમના શિષ્યોનાં રહસ્યમય મોત નીપજેલાં છે. વિમાની મથકો પર સલામતી અધિકારીઓ જો બાપુની તપાસ કરે તો અધિકારીઓ સાથે બાખડવાના કિસ્સા નોંધાયેલા છે. મહારાષ્ટ્ર જ્યારે ભીષણ દુષ્કાળમાં સપડાયેલું હતું ત્યારે બાપુએ લાખો લીટર પાણીથી હોળી ખેલેલી છે. પાછલી વયમાં કનૈયા બનીને સ્ટેજ પર નાચતા આસારામને લોકોએ નિહાળ્યા છે. આશ્રમની ભીતરની કુટિયાઓમાં રહી બાપુની સેવા કરતી સેવિકાઓ પણ લોકોએ નિહાળેલી છે. જાહેર પ્રવચનોમાં તેમણે કોઈ પણ નામર્દ વ્યક્તિએ મર્દ બનવું હોય તો દૂધમાં ખાખરાના પુષ્પનું ટીપું નાંખીને પીવું તેવા ઈલાજ દર્શાવેલ છે. એક વાર સત્સંગ દરમિયાન તેમણે કહ્યું હતું કે ”હું દૂધમાં સોનું નાંખીને પીવું છું અને ‘આવો’ (હાવભાવ સાથે) બની જાઉં છું. તમે પણ દૂધમાં ખાખરાના પુષ્પનું ટીપું નાંખીને પીશો તો નામર્દ હશો તો મર્દ બની જશો અને મર્દ હશો તો ઓર મજબૂત બની જશો”. આસારામ બાપુનું આ પ્રવચન અને આ બધા લક્ષણો પવિત્ર સંત અને તેમની ઉંમરને શોભે તેવાં નથી.

આ બધા જ આક્ષેપોમાં આસારામ નિર્દોષ હોઈ શકે છે પણ આસારામ હિન્દુ ધર્મની ભવ્ય સંસ્કારીતાની પરંપરાના મર્હિષ વેદવ્યાસ, ઋષિ શુકદેવજી, સંત જ્ઞાનેશ્વરજી, ડોંગરેજી મહારાજ કે કૃષ્ણશંકર શાસ્ત્રી તો નથી જ. આ બધા સંતો સામે લંપટતાના વ્યભિચારના, કામવાસનાના કે લીલાઓના આરોપો કદી થયા નથી. હરિદ્વારનો સાધુ સમાજ, અખાડાઓ, હિન્દુ ધર્મના કહેવાતા રક્ષકો, વિશ્વ હિન્દુ પરિષદ, ભારતમાં હિન્દુ રાષ્ટ્ર સ્થાપવા માંગતો રાષ્ટ્રીય સ્વયં સેવક સંઘ પણ કુમળી વયની એક હિન્દુ બાળકીની પીડાથી વિચલિત નથી. એથી ઊલટુ એ બધા સંતો અને નેતાઓ આસારામ બાપુ સામે થયેલી ફરિયાદથી વિચલિત છે. તે બધાને એક બાળકીની વેદનામાં નહીં પણ બળાત્કારના આરોપીને બચાવવામાં રસ છે. હિન્દુઓના કસ્ટોડિયનો કેવા છે તેનો આ એક નમૂનો છે. દેશમાં તો ઠીક પણ ગુજરાતમાં પણ આજે એક પણ દયાનંદ સરસ્વતી નથી.

ઉમા ભારતી

સહુથી મોટું આશ્ચર્ય તો એ વાતનું છે કે, ૧૬ વર્ષની એક બાળકીએ કરેલી ફરિયાદ પછી પોલીસ કોઈ તપાસ કરે, સાક્ષીઓના નિવેદનો નોંધે, આસારામનું જે તે તારીખે લોકેશન ક્યાં હતું તે તપાસે, બાળકીના અંગનો ફોરેન્સિક લેબ.નો રિપોર્ટ આવે એ પહેલાં જ ઉમા ભારતીએ બાપુને ક્લિનચીટ આપી દીધી કે, આસારામ નિર્દોષ છે. સહુને ખબર છે કે ભગવાં વસ્ત્રોની ભીતર ઉમાભારતી રાજકારણી અને એક સામાન્ય સ્ત્રી જ છે. ઉમા ભારતી કોઈ વિચક્ષણ નારી નથી બુદ્ધિશાળી પણ નથી, પણ મહત્ત્વાકાંક્ષી છે. તેઓ પહેલાં ભાજપામાં હતા, પછી રિસાઈને ભાજપા છોડી દીધું, નવી પાર્ટીનો ર્િફયાસ્કો થયો પછી પાછાં ભાજપામાં આવી ગયા. હવે તેઓ ભાજપામાં પોતાની કોઈ જગા બનાવવા આસારામ બાપુનો બચાવ કરી આસારામના કોઈ ‘ગોડ ફાધર’ને ખુશ કરવા મથી રહ્યા છે. ઉમા ભારતી સ્વયં એક સ્ત્રી છે અને એક કુમળી વયની પીડિતાને મળ્યા બાદ તેમણે નિવેદન કર્યું હોત તો વધુ યોગ્ય હતું. તે ખુદ સ્ત્રી હોવા છતાં રાજનીતિના કારણે એક સ્ત્રીની વેદના જણાતી નથી.

સાધુ-સંતોની વોટબેંક

ચાલો ઉમાભારતી તો ઠીક પણ ભાજપાના એક રાષ્ટ્રીય પ્રવક્તા પણ ફરિયાદની તપાસ થાય તે પહેલા આસારામ બાપુના બચાવમાં આવી ગયા. ભાજપાના રાષ્ટ્રીય પ્રવક્તાએ આસારામનો બચાવ કર્યો એનો મતલબ જ એ છે કે, આસારામનો બચાવ કરવો તે પાર્ટીની લાઈન છે, અને પાર્ટીની લાઈન એ છે કે આ દેશના સાધુ-સંતો કાયદા બહારનું જે કાંઈ કરે તો પણ ભગવા વસ્ત્ર ધારણ કરનાર કોઈ પણને વોટ બેંક માટે તેઓ ખોટું કૃત્ય કરે તો પણ તેમને સમર્થન આપવું. આ દેશમાં કેટલાંક સાચા સાધુઓ પણ છે અને કેટલાંક ધનાઢય સાધુઓ છે. કેટલાંક સાચા અર્થમાં કામ, ક્રોધ, લોભ અને મોહને છોડીને બેઠેલા આસક્તિ વિહોણા સાધુઓ પણ છે, તો કેટલાંક કામુક, લંપટ, ક્રોધી અને બિઝનેસ કલાસમાં જ મુસાફરી કરતા માલદાર સાધુઓ પણ છે. કેટલાકને પ્રભુ પ્રત્યેના લગાવ સિવાય બીજા કશામાં રસ નથી, તો કેટલાક સાધુઓને રાજનીતિ સિવાય બીજા કશામાં રસ નથી. કેટલાક સાધુ સાચા અર્થમાં અકિંચન છે, તો કેટલાક ૨૦૦ કરોડથી બે લાખ કરોડની સંપત્તિના માલિક પણ છે. સાધુઓની આ ભરમાળમાં સાચા સાધુઓ,સાચા સંતો અને સાચા કથાકારો શોધવા મુશ્કેલ છે. ત્યારે દેશના સાધુ સમાજે જ હવે નક્કી કરવાનું છે કે ”શું આસારામ બાપુ શું સાધુ-સંતોના રોલ મોડેલ છે ?” જો એમ હોય તો સાધુ-સંતોએ ભેગા મળી આસારામ બાપુને ”સંત શિરોમણી” અથવા ”સંતરત્ન”ની પદવી બક્ષી ભગવાનની જગાએ આસારામ બાપુનાં જ મંદિરો બાંધી તેમની પૂજા કરવી જોઈએ. અને જે રાજકારણીઓને આવા સાધુઓના અર્ધદગ્ધ અને લાચાર અનુયાયીઓના વોટ જોઈતા હોય એ રાજકારણીઓએ તેમના ઘરની મહિલાઓને વિવાદાસ્પદ સાધુ સંતોની સેવાપૂજા માટે મોકલી આપી આશીર્વાદ પ્રાપ્ત કરી લેવા જોઈએ.

નોંધપાત્ર વાત એ છે કે, આજે મુંબઈમાં એક યુવતી પર થયેલા ગેંગરેપની ઘટના માટે જે રાજકારણીઓ દિલ્હીમાં   અને આખા દેશમાં બૂમરાણ મચાવી રહ્યા છે તેમની પાસે સોળ વર્ષની કુમળી બાળકીને આશ્વાસન આપવા જવાનો પણ ટાઈમ નથી.

હરિઓમ.

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén